معنی خشک جهان - جستجوی لغت در جدول جو

خشک جهان

لغت نامه دهخدا

بی ذوق، بی فضل وهنر، فاقد عشق

(خُ)

حالت خشک جان بودن. حالت عاشق نبودن. بدون عاشقی:
اگرم جفا نماید ز برای خشک جانی
بوفای او که جانم هم از آن بدر نیاید.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

کشک جان

(کُ کِ زَ)

ناحیتی است از آن این سوی رودیان به گیلان. (حدود العالم). دهی است از دهستان رحمت آباد بخش رودبار شهرستان رشت واقع در 21هزارگزی شمال خاوری رودبار و 7 هزارگزی راه عمومی عمارلو با 215تن سکنه. آب آن از سیاهرود پاچل و محصول آن غلات و برنج و شغل اهالی زراعت و گله داری و راه مالرو است. از دو محل بنام درومحله و کشکجان تشکیل شده است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

خنک جان

(خُ نُ)

مرد بی عشق، کسی که انتقام از کسی کشد. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء) ، پاکدامن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

خشک نان

(خُ)

نان خشک. نان ته ماندۀ سفره ها که در مطبخ جمع آرند و تر یا خشک آن را بگدایان دهند. (یادداشت بخط مؤلف) :
همی دربدر خشک نان باز جست
مر او را همان پیشه بود از نخست.
ابوشکوربلخی.
یا حبذا الکعک بلحم مثرود
و خشکنان مع سویق مقنود.
راجز

لغت نامه دهخدا

ملک جهان

(مَ لِ چَ مَ)

دهی از دهستان شاندرمن است که در بخش ماسال شاندرمن شهرستان طوالش واقع است و 217 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

خون جهان

(نِ جَ)

کنایه از سرخی است، کنایه از شفق. (برهان قاطع) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء). کنایه از سرخی شفق است. (انجمن آرای ناصری)

لغت نامه دهخدا

خلق جهان

(خَ قِ جَ)

مردمان عالم. مردم جهان:
چو زر و گوهر باشد عزیزخلق جهان
جهان بگیرد روزی بدانش و گوهر.
سوزنی

لغت نامه دهخدا

خشک جنبان

(پَ اُ دَ / دِ)

کسی که جنبش و حرکات وی بی نفع و فایده باشد. (از ناظم الاطباء) (برهان قاطع) (انجمن آرای ناصری) :
نپذیرد نماز بار خدای
خشک جنبان بود همیشه گدای.
سنائی (از انجمن آرای ناصری).
چون حدث کردی تو ناگه در نماز
گویدت سوی طهارت رو بتاز
ور نرفتی خشک جنبان میشوی
خود نمازت رفت بنشین ای غوی.
مولوی (از انجمن آرای ناصری)

لغت نامه دهخدا

خشک دهان

(خُ دَ)

کنایه از صایم و روزه دار. (از برهان قاطع) ، پارسا. پرهیزگار. (ناظم الاطباء) ، تشنه. عطشان

لغت نامه دهخدا

خشک عنان

(خُ عِ)

کنایه از مرکبی که فرمان بردار نباشد و سرکشی کند. (از برهان قاطع) (از ناظم الاطباء) (از انجمن آرای ناصری)

لغت نامه دهخدا

خشک نهاد

(خُ نِ / نَ)

تندمزاج. بدخو. خشک مزاج. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

خشک نهال

(خُ نَ)

خشک اصل. درخت نهالی که خشک است. نهال خشک. کنایه از بی ثمر و بی فایده و غیر مفید است:
چون قوم نوح خشک نهالان بی برند
باد از تنور پیرزنی فتح بابشان.
خاقانی

لغت نامه دهخدا